Megan Fox brak wereldwijd door met die ene scene in Transformers — een moment dat volgens sommigen van jongetjes mannen maakte. Dat beeld, gebukt over een motorkap, typeerde meteen haar Hollywood-carrière: sexy, stilistisch, maar inhoudelijk niet altijd even sterk. Fox werd jarenlang gecast op haar uiterlijk, niet op haar acteerkwaliteiten, en dat zie je. Toch verdient ze een plek in de filmgeschiedenis — niet als grote actrice, maar als cultureel fenomeen dat zijn stempel drukte op de jaren 2000 en daarna.
Hieronder vind je de 10 meest opvallende films met Megan Fox. Niet altijd goed, maar wel het kijken waard — om uiteenlopende redenen.
10. Rogue (2020)
Een militaire actiefilm waarin Fox een keiharde huurling speelt in Afrika. Terroristen, een gevaarlijke leeuwin en veel schietpartijen vormen de ingrediënten. Haar rol is serieus bedoeld, maar overtuigt niet altijd. Wel dapper dat ze hier eens géén make-up babe is, maar een vuilbesmeurde actieheldin — al komt het soms wat gekunsteld over.
9. Confessions of a Teenage Drama Queen (2004)
Fox speelt de arrogante queen bee tegenover Lindsay Lohan in deze high school-komedie. Haar rol is beperkt, maar ze weet wel indruk te maken als klassieke ‘mean girl’. Niet bijzonder, wel een vroege blik op het type rollen dat ze nog jaren zou blijven krijgen: mooi, oppervlakkig en giftig.
8. Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows (2016)
De Turtles-films zijn rommelig, overvol met CGI en vooral gericht op nostalgie. Toch slaagt Fox er in dit tweede deel in om April O’Neil iets menselijks mee te geven. Niet veel, maar genoeg om haar rol meer te maken dan een veredelde figurante. Haar komische timing krijgt ook meer ruimte — en dat werkt.
7. Teenage Mutant Ninja Turtles (2014)
In de reboot van de iconische schildpaddenfilm speelt Fox voor het eerst April O’Neil. Het is een film vol chaos, explosies en rare keuzes, maar Fox doet haar best om haar personage serieus te nemen. Niet overtuigend als onderzoeksjournalist, wel als glamourvol baken te midden van het CGI-geweld.
6. This Is 40 (2012)
In Judd Apatow’s komedie speelt Fox een verrassend zelfbewuste bijrol. Ze is sexy, natuurlijk, maar ook ironisch en subtiel grappig. Voor één keer wordt haar uiterlijk niet gepresenteerd als het hele punt — ze mag gewoon een personage zijn. Kleine rol, maar een van haar meest charmante.
5. Jennifer’s Body (2009)
De film waarin Megan Fox eindelijk iets interessants mocht doen. Als cheerleader die bezeten raakt door een demon en jongens begint op te eten, is ze tegelijk angstaanjagend, sexy en tragisch. De film werd destijds verkeerd verkocht als mannenfantasie, maar bleek later een feministische horrorparel. Fox is niet briljant, maar ze is wél perfect gecast.
4. Till Death (2021)
Een verrassend strakke thriller waarin Fox de hoofdrol speelt als vrouw die vastgeketend wakker wordt aan haar overleden echtgenoot. Wat volgt is overleven in de vrieskou met huurmoordenaars op de hielen. Fox speelt het sober en redelijk overtuigend — misschien wel haar beste prestatie in een serieuze hoofdrol.
3. Jonah Hex (2010)
Deze bizarre western flopte grandioos, maar Fox als mysterieuze prostituee met een pistool weet alsnog op te vallen. Niet per se omdat ze goed acteert — het script is flinterdun — maar omdat ze volledig opgaat in de pulp. En dat heeft op z’n eigen manier charme.
2. Friends with Kids (2011)
Een volwassen komedie over relaties en ouderschap waarin Fox een kleinere rol speelt. Opnieuw geen grote dramaprestatie, maar wel degelijk spel in een rustige, realistische setting. Verfrissend, en een glimp van wat ze had kunnen zijn met andere keuzes (of betere kansen).
1. Transformers (2007)
De film die haar carrière lanceerde. Haar rol als Mikaela is nauwelijks meer dan visueel decor, maar ze speelt het met overtuiging en charisma. De scène waarin ze onder de motorkap buigt is beroemd, berucht en bepalend — een symbool van een tijdperk waarin Hollywood schaamteloos zijn mannelijkheid vierde. Niet goed, wel iconisch.
Megan Fox is nooit de beste actrice geweest, en dat weet ze zelf ook. Maar ze heeft haar moment gehad, haar publiek gevonden, en in een paar films — zoals Jennifer’s Body of Till Death — zelfs laten zien dat er meer in haar zat dan men dacht. Geen topklasse, maar zeker ook geen voetnoot.
