De Alien-franchise heeft enkele van de beste sciencefiction-horrorfilms ooit gemaakt, maar ook een paar sequels die de magie volledig verloren. Van perfecte spanning en claustrofobie tot teleurstellende prequels, hier is de ultieme ranglijst van alle Alien-films, van meesterwerk tot mislukking.
1. Alien (1979) – De ultieme sci-fi horror
Ridley Scott’s originele Alien is de definitie van perfecte horror.
De film bouwt een verstikkende sfeer op, met een van de engste wezens ooit op film: de Xenomorph. Sigourney Weaver als Ellen Ripley zet een van de sterkste vrouwelijke hoofdrollen ooit neer, en de combinatie van H.R. Giger’s nachtmerrieachtige design en de trage, methodische spanning maakt dit een meesterwerk dat nooit veroudert.
2. Aliens (1986) – De perfecte actie-sequel
James Cameron transformeerde horror in pure actie met Aliens, en het werkte.
De film introduceert mariniers, vuurwapens en een grotere dreiging, terwijl Ripley’s karakter verder wordt uitgediept. De Alien Queen en de climax met de Power Loader zijn iconisch, en de film bevat enkele van de meest legendarische one-liners ooit.
Meer actie, meer schietwerk, maar nog steeds doodeng.
3. Alien: Romulus (2024) – Een geslaagde terugkeer naar horror
Met Alien: Romulus keert de franchise terug naar de pure horror en claustrofobie van het origineel. De film speelt zich af tussen Alien (1979) en Aliens (1986) en introduceert een nieuwe groep personages die op een verlaten ruimtestation een angstaanjagende ontdekking doen.
Wat Romulus onderscheidt van eerdere sequels, is de benadering van spanning: geen grootschalige actie zoals in Aliens, geen filosofische experimenten zoals in Prometheus, maar een terugkeer naar de basis. De Xenomorph voelt weer als een onoverwinnelijke nachtmerrie en de sfeer is intens.
4. Alien: Covenant (2017) – Sterke horror, maar rommelig verhaal
Covenant probeert de klassieke horror van Alien te combineren met de filosofische sci-fi van Prometheus, en slaagt deels.
De film introduceert een nieuwe dreiging met de Neomorph, maar David’s verhaallijn domineert te veel. Michael Fassbender is briljant in zijn dubbelrol, en sommige horror-scènes zijn pure nachtmerries.
Toch voelt de film als een vreemde mix van oude en nieuwe ideeën zonder focus.
5. Prometheus (2012) – Ambitieus, maar verdeeld onder fans
Ridley Scott’s prequel probeert de oorsprong van de Xenomorphs te verklaren, maar geeft ons vooral pseudo-filosofische overpeinzingen over schepping en goden.
Visueel is de film verbluffend, met indrukwekkende cinematografie en designs. Maar het plot bevat te veel domme beslissingen van “wetenschappers” (“Laten we dit alien-slangetje even aaien!”).
Geen pure Alien-film, maar wel boeiend als sci-fi mysterie.
6. Alien³ (1992) – Een sombere teleurstelling
Na de perfecte opbouw van Aliens, begint Alien³ met een schok: Hicks en Newt zijn dood. Fans waren woedend, en de film voelt als een mislukte poging om terug te keren naar de horror van het origineel.
Toch heeft de film sterke cinematografie en een beklemmende sfeer. De gevangenisplaneet is een unieke setting, en Ripley’s opoffering aan het einde is iconisch.
Maar de film wordt geteisterd door studio-ingrepen en een rommelig script.
7. Alien: Resurrection (1997) – Te bizar om serieus te nemen
Sigourney Weaver keert terug als een kloon, en de film voelt als een parodie op de franchise.
De toon is vreemd en inconsistent, en de Newborn Xenomorph is één van de slechtste monsterdesigns in de hele franchise.
Toch heeft de film een paar vermakelijke momenten, en Ron Perlman en Winona Ryder voegen wat charme toe.
Maar laten we eerlijk zijn: niemand vroeg om een Alien-kloon-Ripley die basketbal speelt.
8. Alien vs. Predator (2004) – Pure popcorn-actie zonder horror
De crossover tussen Aliens en Predators had zoveel potentie, maar speelt zich af in een PG-13 setting en mist echte horror.
Het idee van een geheime Predator-tempel onder Antarctica is belachelijk, maar de film heeft nog steeds leuke gevechten.
Als je gewoon Predators en Xenomorphs wil zien vechten, is het best vermakelijk. Als je een serieuze horrorfilm verwacht, blijf dan weg.
9. Alien vs. Predator: Requiem (2007) – Te donker om te zien, te dom om te volgen
Deze film probeert de fouten van AVP goed te maken door de horror terug te brengen, maar faalt compleet.
Het lichtontwerp is zo slecht dat je letterlijk niks ziet tijdens de actiescènes. Het menselijke drama is pijnlijk slecht, en de Predalien voelt als een gemiste kans.
Zelfs hardcore fans van beide franchises hebben moeite deze film te verdedigen.
Van meesterwerk tot mislukking
De eerste twee Alien-films zijn meesterwerken, terwijl de prequels en sequels wisselend succes hadden. Prometheus en Covenant zijn ambitieus, maar verdeeld, en de AVP-films zijn domme popcorn-actie zonder ziel.
Welke Alien-film is jouw favoriet? 👽🔥
