Wat begon als een film gebaseerd op een attractie, groeide uit tot een van de meest iconische en winstgevende filmreeksen ooit. Met Johnny Depp’s legendarische vertolking van Jack Sparrow, epische zeegevechten en magische piratenmythologie bracht Pirates of the Caribbean spektakel naar het grote scherm.
Niet alle delen hielden dezelfde kwaliteit vast, en sommige voelden meer als uitgemolken sequels dan epische avonturen. Hier is de definitieve ranglijst, van beste tot slechtste.
1. Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003) – Het meesterwerk dat alles begon
De eerste Pirates film blijft de beste.
Met een perfecte balans tussen avontuur, humor, mysterie en actie, introduceerde deze film Jack Sparrow, Will Turner en Elizabeth Swann op epische wijze. De onsterfelijke piraten van de Black Pearl, het spannende schattenjachtverhaal en een onvergetelijke soundtrack maakten dit een moderne klassieker.
Johnny Depp’s Jack Sparrow werd een popcultuuricoon, en Geoffrey Rush’s Barbossa is de perfecte slechterik. De film voelde fris, vernieuwend en had een sterk script zonder overbodige plotelementen.
2. Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest (2006) – Spectaculair, maar chaotischer
De sequel vergroot alles: meer actie, meer humor, en Davy Jones, een van de beste CGI-schurken ooit.
Het krakengevecht, de duistere vloek van de Flying Dutchman en Jack’s chaotische ontsnappingen maken dit een visueel spektakel. Maar de film raakt soms te druk, en voelt meer als een opbouw naar deel 3 dan een afgerond verhaal.
3. Pirates of the Caribbean: At World’s End (2007) – Episch, maar overvol
Als afsluiter van de originele trilogie probeert deze film teveel in één keer te doen.
De climax met de maelstrom-zeeslag is groots en spectaculair, en het einde van de verhaallijn rond Will en Elizabeth voelt verdiend. Maar Jack’s dood en wederopstanding, de ontvoering van Calypso en de eindeloze complotten maken het verhaal soms een warboel.
Visueel en qua actie is dit één van de meest indrukwekkende delen, maar het mist de strakke storytelling van de eerste film.
4. Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011) – Jack Sparrow solo werkt minder goed
Na de originele trilogie probeerde Disney Jack Sparrow de franchise te laten dragen zonder Will en Elizabeth. Het resultaat? Een minder gedenkwaardige film met een matig verhaal.
De zoektocht naar de Fontein van de Eeuwige Jeugd had potentie, maar Blackbeard als schurk stelt teleur en de nieuwe personages missen de charme van de originele cast. Jack is grappig, maar zonder sterke tegenspelers voelt hij minder scherp.
5. Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales (2017) – Een inspiratieloze herhaling
Deze poging om de franchise nieuw leven in te blazen werkt simpelweg niet.
De film introduceert nieuwe personages die nauwelijks indruk maken, en zelfs Javier Bardem’s Salazar kan de film niet redden. De humor voelt geforceerd, en Jack Sparrow is verworden tot een dronken karikatuur van zichzelf in plaats van de charmante antiheld die hij ooit was.
De CGI op Salazar’s schip is indrukwekkend, maar dat is niet genoeg om het rommelige script en de overbodige mythologie te compenseren.
Sterke punten: Javier Bardem als Salazar, visuele effecten
Zwakke punten: Jack is niet meer hetzelfde, matig verhaal, inspiratieloze nieuwe personages
Van meesterwerk tot uitmelking
De Pirates of the Caribbean-franchise begon op zijn hoogtepunt met The Curse of the Black Pearl en bouwde daarop verder met spektakel en wereldopbouw in Dead Man’s Chest en At World’s End.
Toen Disney probeerde Jack Sparrow in zijn eentje de franchise te laten dragen, ging de magie verloren. De latere delen missen sterke nieuwe personages en een goed verhaal, waardoor de films steeds minder impactvol werden.
Blijft de vraag: moet er nog een nieuwe Pirates-film komen? 🏴☠️⚓️
