Luc Bessons films zijn kleurrijk, energiek en doordrenkt van emotie. Een mix van stripboekesthetiek, romantiek en pure overdaad. Hij wisselt moeiteloos tussen rauw realisme en futuristische fantasie, en creëerde iconische beelden die decennia later nog worden geciteerd.
Zijn carrière grillig: na meesterwerken in de jaren tachtig en negentig volgden wisselende experimenten. Maar op zijn best is Besson onmiskenbaar, een regisseur die durft te dromen met Franse flair en Hollywoods tempo.
Dit zijn zijn tien meest memorabele films.
1. Léon: The Professional (1994)
https://www.youtube.com/watch?v=aNQqoExfQsg&t=19s
De film die Besson wereldberoemd maakte. Een ingetogen, bijna tedere misdaadfilm over een huurmoordenaar (Jean Reno) en een 12-jarig meisje (Natalie Portman) dat zijn leven binnenstormt.
De film balanceert op het randje van morele ongemakkelijkheid, maar raakt door zijn emotionele eerlijkheid. Reno en Portman zijn perfect, en Gary Oldman’s maniakale optreden is legendarisch. Een cultklassieker die tijdloos blijft.
2. The Fifth Element (1997)
https://www.youtube.com/watch?v=pqs9ycvKfD8
Een explosie van kleur, humor en chaos. Bruce Willis, Milla Jovovich en Gary Oldman bevolken een universum dat tegelijk kitscherig en visionair is.
Besson combineert sci-fi, opera en stripboekenergie tot iets unieks. Niet alles klopt, maar de film barst van leven en verbeeldingskracht. Er is simpelweg niets dat hierop lijkt — een pure ode aan escapisme.
3. Nikita (1990)
Een verslaafde straatcrimineel wordt opgeleid tot meedogenloze huurmoordenaar voor een geheime organisatie. La Femme Nikita zette Besson op de kaart als visueel gedurfde regisseur met een scherp gevoel voor vrouwelijke complexiteit.
Anne Parillaud is onvergetelijk in de titelrol: breekbaar, krachtig en verloren. De film is stijlvol, strak en emotioneel — een blauwdruk voor talloze imitaties, van Alias tot Point of No Return.
4. Subway (1985)
Een jonge dief (Christophe Lambert) duikt onder in de metrotunnels van Parijs, waar hij een wereld vol excentrieke figuren en verboden liefde ontdekt.
Besson schetst een rauw, neonverlicht ondergronduniversum dat tegelijk romantisch en rebels is. Subway is typisch jaren tachtig: stijl boven plot, maar o zo sfeervol. Een vroege cultfavoriet die zijn visuele signatuur vestigde.
5. The Big Blue (1988)
Een hypnotische, melancholische ode aan de zee en de rivaliteit tussen twee vrije duikers. Jean-Marc Barr en Jean Reno brengen rust en intensiteit in deze film die evenveel meditatief als avontuurlijk is.
Met zijn minimalistische muziek van Éric Serra en dromerige cinematografie is The Big Blue pure poëzie in beeld. Een van Bessons meest persoonlijke films, en in Frankrijk nog steeds een klassieker.
6. Lucy (2014)
Scarlett Johansson krijgt bovennatuurlijke krachten na een experimenteel drugsincident. Het uitgangspunt is absurd, maar Besson maakt er een strak tempo en visuele bravoure van die het boeiend houdt.
De film mengt pseudo-filosofie met pure actie — soms te serieus, maar nooit saai. Johansson draagt het geheel met overtuiging, en Besson herontdekt even de bravoure van zijn jongere jaren.
7. The Transporter (2002)
Hoewel hij deze film niet regisseerde, is The Transporter onmiskenbaar doordrongen van Luc Bessons stempel. Als schrijver en producent ontwierp hij de blauwdruk voor wat een heel subgenre zou worden: de Europese actiefilm met Hollywood-snelheid.
Jason Statham brak wereldwijd door als de stoïcijnse chauffeur Frank Martin, een man met regels, precisie en een verborgen hart. De film is strak, kinetisch en opgepompt met Bessons typische mix van choreografie, humor en stijl. Geen grootse emotie, wel pure efficiëntie — actie als ambacht.
Zijn invloed is voelbaar in elk frame: snelle montage, eenvoudige moraal, en het geloof dat elegantie net zo belangrijk is als explosie. Zonder The Transporter was het moderne actiegenre een stuk saaier geweest.
8. Dogman (2023)
https://www.youtube.com/watch?v=6TcxIqecYjE
Na een reeks middelmatige producties keerde Besson met Dogman opvallend sterk terug. Caleb Landry Jones speelt een getraumatiseerde jongeman die na misbruik en afwijzing troost en kracht vindt bij zijn roedel honden.
De film balanceert tussen sociaal drama, wraakverhaal en moderne fabel — typisch Besson: sentimenteel, maar oprecht. De visuele flair is terug, de emotie ongefilterd. Jones geeft een virtuoze prestatie, breekbaar en gevaarlijk tegelijk.
Dogman is geen subtiele film, maar wel een eerlijke. Hier keert de regisseur terug naar wat hem ooit uniek maakte: empathie voor buitenstaanders, visuele passie en een geloof in menselijkheid, hoe duister de wereld ook wordt. Een late, maar indrukwekkende heropleving van zijn stijl en hart.
9. Angel-A (2005)
Een kleine, zwart-witparel over een man die letterlijk wordt gered door een engel (Rie Rasmussen) in Parijs.
De film mist de bombast van zijn bekendere werk, maar is verrassend poëtisch en intiem. Besson verkent thema’s als verlossing en zelfliefde met een licht filosofische toon. Niet zijn populairste film, wel een van zijn meest oprechte.
10. Valerian and the City of a Thousand Planets (2017)
https://www.youtube.com/watch?v=NNrK7xVG3PM
Een visuele overrompeling gebaseerd op de Franse strip Valérian et Laureline. De film ziet eruit als pure droomlogica — elk frame is vol kleur en detail.
Het verhaal is rommelig en de dialogen schieten tekort, maar Bessons kinderlijke verwondering spat van het scherm. Een imperfect meesterwerk van ambitie en verbeelding.
