Al Pacino is geen acteur. Hij is een fenomeen. Elk personage dat hij neerzet, lijkt doorleefd, versleten en vol vuur — of het nu een bankrover is, een gangster, of een blinde kolonel met Oscar-ambities. In deze top 20 volgen we zijn carrière van stil, scherp en dreigend tot luid, theatraal en tragisch. Dit is Pacino in al zijn glorie.
1. The Godfather (1972)
Zijn grote doorbraak. Michael Corleone begint als buitenstaander, eindigt als meedogenloze Don. Pacino’s transformatie is onderkoeld, dreigend, hypnotiserend — hij zegt soms niets, maar je voelt alles.
2. The Godfather Part II (1974)
Dubbelportret: Michael’s machtsgreep tegenover Vito’s jeugd. Pacino is nu volledig Don — koud, berekenend, verloren. Een meesterwerk van interne spanning en stille tragedie.
3. Scarface (1983)
Say hello to the loudest Pacino ooit. Tony Montana is een cocaïnebeladen nachtmerrie van hebzucht, vuurwapens en megalomanie. Camp? Ja. Iconisch? Absoluut.
4. Dog Day Afternoon (1975)
Bankoverval gone wrong. Pacino is Sonny: wanhopig, breekbaar, explosief. Eén van zijn meest menselijke rollen — met de legendarische schreeuw: “Attica!”
5. Heat (1995)
Pacino vs. De Niro, eindelijk samen op scherm. Als gedreven rechercheur balanceert hij tussen overacting en intensiteit — maar elke blik snijdt door de scène heen.
6. Scent of a Woman (1992)
Oscar-waardig? Absoluut. Als blinde, desillusioneerde kolonel steelt hij de show met “Hoo-ah!” en een subtiele onderlaag van verloren trots.
7. Donnie Brasco (1997)
Low-level gangster Lefty Ruggiero is Pacino op z’n meest breekbare. Geen flair, geen vuur — maar een trieste echo van vergane glorie.
8. The Insider (1999)
Een journalist die tegen Big Tobacco ingaat. Pacino houdt zich verrassend ingetogen — krachtig, helder en zonder theatrale explosies. Zeldzaam.
9. The Irishman (2019)
Als vakbondsleider Jimmy Hoffa speelt Pacino eindelijk weer groots met nuance. Oud, boos en verloren in de tijd. Scorsese haalt het beste in hem naar boven.
10. Carlito’s Way (1993)
Carlito Brigante wil weg van criminaliteit — maar het verleden grijpt hem terug. Pacino is teder, weemoedig en onverbiddelijk tegelijk. Zijn meest romantische gangsterrol.
11. Serpico (1973)
Een politieagent die weigert corrupt te worden. Pacino’s woede is rauw, zijn frustratie voelbaar — een film vol haar, zweet en morele strijd.
12. Glengarry Glen Ross (1992)
Verkooppraatjes als wapen. Pacino speelt Ricky Roma met gladde flair en bittere agressie. Een masterclass in toneelbewerking voor het witte doek.
13. Dick Tracy (1990)
Camp van de bovenste plank. Big Boy Caprice is Pacino in full cartoon-modus — schreeuwend, grimassend, absurd — en het werkt.
14. Sea of Love (1989)
Mysterie, romantiek en moord. Pacino als eenzaamheid op benen — charmant, maar ook gevaarlijk ongrijpbaar. Underrated parel.
15. The Godfather Part III (1990)
Vergrijsde Michael Corleone zoekt verlossing. De film is wisselvallig, maar Pacino’s slotscène — die schreeuw — is gruwelijk aangrijpend.
16. And Justice for All (1979)
“You’re out of order!” Pacino’s tirades in deze rechtbankfilm zijn klassiek geworden — een mix van idealisme en radeloosheid.
17. Ocean’s Thirteen (2007)
Pacino als gladde casinobaas is niet per se diepgravend, maar wel stijlvol. Hij amuseert — en dat is ook wat waard.
18. Insomnia (2002)
Verstoorde rechercheur in een land zonder nacht. Pacino is kalm, vermoeid en mentaal op de rand — een atypische, fascinerende rol.
19. Two Bits (1995)
Een zeldzaam zachte Pacino. Als grootvader in een nostalgische coming-of-agefilm laat hij zien dat hij ook warm en ontroerend kan zijn.
20. The Devil’s Advocate (1997)
Pacino als Lucifer in maatpak: charismatisch, manipulatief en gierend over-the-top. Zijn duivelse monoloog over vrije wil is pure podiummagie. De film zelf is een mix van horror, juridisch drama en satire — maar Pacino’s satanische glansrol tilt het naar cultstatus.
Van fluisterend gevaar tot vuurspuwende maniak, Pacino is geen man van middelmaat. Zijn personages zijn intens, zijn energie is compromisloos — en zijn erfenis is keihard verankerd in filmgeschiedenis.
