De Jason Bourne films behoren tot de meest iconische actiethrillers van de 21e eeuw. Gebaseerd op de boeken van Robert Ludlum, draait de franchise om een man zonder geheugen, maar met moorddadige vaardigheden en een verleden dat hem op de hielen zit. Wat begon als een zoektocht naar identiteit, groeide uit tot een epische strijd tegen de schaduwzijde van geheime diensten.
1. The Bourne Identity (2002)
Een man wordt uit zee gevist met twee kogels in zijn rug en zonder herinneringen aan zijn verleden. Terwijl hij probeert uit te vinden wie hij is, ontdekt hij dat hij getraind is als huurmoordenaar. Matt Damon zet met zijn ingetogen maar intense optreden direct de toon voor een nieuwe generatie actiethrillers.
2. The Bourne Supremacy (2004)
Als Bourne opnieuw in de problemen raakt na een valse beschuldiging, is hij genoodzaakt uit de schaduw te treden. Deze tweede film voegt een tragisch verlies toe aan Bourne’s verhaal, waardoor zijn zoektocht naar gerechtigheid nóg persoonlijker wordt. Paul Greengrass neemt het stokje over als regisseur en introduceert zijn kenmerkende, rauwe camerastijl.
3. The Bourne Ultimatum (2007)
In dit zinderende slotstuk van de trilogie komt alles samen. Bourne ontrafelt eindelijk de waarheid over het geheime Treadstone-programma. De film won drie Oscars en wordt vaak geprezen als de beste van de reeks: razendsnelle montage, meeslepende actie en een held die met elke klap dichter bij zijn verleden komt.
4. The Bourne Legacy (2012)
Jeremy Renner neemt het stokje over als Aaron Cross, een andere agent uit een soortgelijk programma. Terwijl de CIA alles probeert schoon te vegen wat met Treadstone te maken heeft, vecht Cross voor zijn leven – en zijn bestaansrecht. Geen Matt Damon dus, maar wel een interessante uitbreiding van het Bourne-universum.
5. Jason Bourne (2016)
Matt Damon keert terug in deze vijfde film, waarin Bourne ondergedoken leeft, maar opnieuw opduikt als er nieuwe informatie over zijn vader en zijn verleden naar boven komt. De film voelt vertrouwd, met intense achtervolgingen en morele dilemma’s, maar mist volgens sommigen de frisheid van de eerste drie delen. Toch een waardige terugkeer voor de man zonder naam.
