Mick “Crocodile” Dundee begon als een ruige avonturier uit de Australische Outback, maar groeide uit tot een wereldwijde sensatie. Met zijn slungelige charisma, droge humor en leren hoed belandde hij van krokodillenmoerassen tot wolkenkrabbers. In vier films krijgen we een mix van avontuur, romantiek, cultuurclashes en ouderwetse charme. Van zijn gloriedagen tot een reflectieve terugblik, dit is de reis van een onwaarschijnlijke held.
1. Crocodile Dundee (1986)
Hier begint het allemaal: Mick Dundee is een legendarische krokodillenjager uit Walkabout Creek die plotseling in het stadsleven van New York komt te staan. Nadat hij de charmante journaliste Sue Charlton redt in de Australische wildernis, neemt zij hem mee naar de Big Apple. Wat volgt is een heerlijke cultuurclash vol humor, verwondering en romantiek. Paul Hogan’s charisma draagt de film — niet voor niets werd dit de meest succesvolle Australische film aller tijden.
2. Crocodile Dundee II (1988)
In het vervolg blijft het stel in New York, maar de rust is van korte duur. Wanneer Sue wordt gekidnapt door een Colombiaans drugskartel, neemt Mick het heft in eigen handen. Hij brengt de strijd terug naar zijn eigen terrein: de Australische bush.
De actie is grootser, de humor iets minder scherp, maar Dundee’s ongepolijste charme en de vertrouwde chemie tussen de hoofdrolspelers houden de film overeind. Minder verrassend dan het origineel, maar nog steeds vermakelijk.
3. Crocodile Dundee in Los Angeles (2001)
Ruim een decennium later duikt Mick weer op — deze keer in Los Angeles, samen met Sue en hun zoon. In het hart van Hollywood probeert hij zijn weg te vinden tussen celebrityfeestjes en filmstudio’s.
De grappen zijn tammer, de plot wat rommeliger, maar de film ademt nog steeds liefde voor het personage. Het mist de sprankeling van de eerdere delen, maar biedt nostalgie voor fans die nog eens willen lachen met de oude held.
4. The Very Excellent Mr Dundee (2020)
In deze verrassende wending speelt Paul Hogan zichzelf, niet meer als held maar als gepensioneerde acteur die worstelt met zijn roem. De film is een zelfbewuste knipoog naar het verleden — licht, melig, maar met een hart. Geen actie meer, geen krokodillen, maar een portie Australische zelfspot en reflectie op wat het betekent om een icoon te zijn. Het is geen klassieker, maar wel een charmant afscheid.
