Ingrid Bergman was het gezicht van klassieke Hollywood-romantiek en sneed tegelijk door de moraal van haar tijd heen met keuzes die carrière, huwelijk en reputatie op stelten zetten. Achter de zachte blik zat staal. Hier zijn tien shockerende weetjes die laten zien waarom Ingrid Bergman nog altijd springlevend voelt.
1. Ze arriveerde in Hollywood zonder iets te veranderen
Toen David O. Selznick haar naar Amerika haalde voor Intermezzo weigerde ze alles wat de studio van actrices vroeg. Geen nieuwe naam, geen sterk geaccentueerde make up, geen gepermanente krullen.
Ze hield haar natuurlijke wenkbrauwen, haar Zweedse nuchterheid en haar lengte die regisseurs dwong anders te kadreren.
In een tijd van fabrieksglamour koos ze radicaal voor echtheid. Dat was niet alleen stijl. Het was een esthetisch manifest dat haar hele carrière bepaalde.
2. Ze veroverde drie filmwerelden en drie Oscars
Bergman is iconisch is in drie filmculturen.
Hollywood maakte haar wereldberoemd met Casablanca, Gaslight en haar werk met Hitchcock.
Italië gaf haar brandstof en schandaal in de Rossellini jaren.
Later keerde ze terug naar de Europese auteursfilm met Herfstsonate.
De kroon bestaat uit drie Academy Awards. Beste actrice voor Gaslight, beste actrice voor Anastasia en beste vrouwelijke bijrol voor Murder on the Orient Express.
3. De romance die Amerika op zijn kop zette
De meest schokkende bladzijde. Ingrid Bergman werd zwanger van Roberto Rossellini terwijl ze nog getrouwd was met arts Petter Lindström. Ze verliet haar man en dochter om in Italië met Rossellini te werken en te leven. Het morele verzet in de Verenigde Staten was fel.
Politici noemden haar een slecht voorbeeld. Studio’s schrokken. Kranten gloeiden. Het privéleven van een actrice werd een nationale rel die haar banden met Hollywood jarenlang verbrak.
4. Ze werd in het Amerikaanse Congres veroordeeld
Een senator gebruikte haar overspel als aanleiding voor een moraalpreek in het Congres. In datzelfde halfrond waar over oorlog en vrede werd gesproken, werd Ingrid Bergman tot symbool gemaakt van zedelijk verval.
Voor een filmster uit Zweden was het surrealistisch. Voor Bergman was het de prijs van een persoonlijke keuze die niet paste in de publieke gulden snede.
5. Ze keerde glorieus terug in Hollywood
Na de storm bouwde ze in Europa een nieuw leven op en keerde vervolgens terug naar Hollywood met Anastasia. De rol van een vrouw met een verscheurd verleden die haar identiteit moet heroveren klonk als een echo van Bergmans eigen verhaal.
Ze won meteen een Oscar. Dezelfde industrie die haar had uitgekotst stond op om haar toe te juichen.
6. Hitchcock maakte van haar kwetsbaarheid een wapen
In Spellbound, Notorious en Under Capricorn tilde Alfred Hitchcock haar blik naar het middelpunt van de mise en scène. Ze was zacht waar anderen hard waren, en juist daardoor gevaarlijk.
In Notorious is haar dronkenschap geen zwakte maar munitie voor spanning. In Spellbound is haar intellect erotisch geladen. Hitchcock zag dat Bergmans morele urgentie een thriller elektrisch kon maken zonder een kogel te lossen.
7. Ze sprak meerdere talen
Bergman draaide in het Zweeds, Duits, Engels, Italiaans en Frans. Niet als curiositeit, maar als ambacht. Ze droeg accenten met precisie en liet personages bewegen in zinnen die niet haar moedertaal waren zonder de muziek van de taal te verliezen. In een tijd zonder dialectcoaches op elke hoek is dat verbluffend.
8. Ze beschermde haar uiterlijk tegen Hollywoods standaard
De Hollywood studio’s wilde van iedere actrice een prototype maken. Bergman weigerde. Ze stond erop dat haar gezicht niet ging lijken op de mode van het moment.
Ze wilde haar moedervlek niet weglaseren, haar neus niet versmallen, haar wenkbrauwen niet tekenen tot potloodstreep.
Dat radicale normaal maakte haar bovennatuurlijk. Als je kijkt naar close ups in Casablanca of Notorious zie je hoe adem, huid en licht samenwerken.
10. Ze werkte door tot haar dood
https://www.youtube.com/watch?v=WDOTDB2cTSg
Op latere leeftijd vocht Bergman tegen kanker. Ze stopte niet. In Herfstsonate, geregisseerd door Ingmar Bergman (geen familie), speelt ze een moeder die een leven lang emotionele schulden int en uitgeeft.
De confrontaties met dochter Liv Ullmann zijn messcherp en pijnlijk eerlijk. Alsof ze nog één keer de huid van het menszijn wilde afpellen.
Kort voor haar dood schitterde ze in A Woman Called Golda op televisie. Ze overleed in 1982, op haar verjaardag.
Ingrid Bergman: tederheid met ruggengraat
Ze werd icoon door eerlijk te zijn in een industrie die van façades leeft. Ze liet zich veroordelen en kwam terug. Ze was een ster die van dichtbij mens bleef. Dat is de schok. Niet de rel, niet de prijzen, maar de manier waarop haar gezicht waarheid draagt. Zacht waar het kan, hard waar het moet. Daarom blijft Ingrid Bergman branden, ook lang nadat de lampen van het oude Hollywood zijn gedoofd.
